نویسنده:   میثم محتاجی     تاریخ نگارش:   1398/04/01     ساعت:   16:27:49
بازدید:   661
 
 
محسن مهاجرنیا: شکل‌گیری باورهای کلان سیاسی متأثر از غیبت امام عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) بود.

محسن مهاجرنیا عضو هیأت علمی گروه سیاست پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در پنجمین نشست اساتید منتخب علوم انسانی اسلامی اظهارکرد: شکل‌گیری باورهای کلان سیاسی، راهبردهای سیاسی و دانش تشیع متأثر از خلاء غیبت امام عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) شکل گرفت و موجب ترویج و گسترش آنها شد.


در پنجمین نشست اساتید منتخب علوم انسانی اسلامی که با موضوع «علوم سیاسی» در بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی برگزار شد، محسن مهاجرنیا با ارائه مقاله با موضوع «تأثیر غیبت امام عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) در تکون دانش سیاسی شیعه» بیان کرد: علما در عصر غیبت به دلیل خلاء هایی که وجود داشت به سمت فهم و تفسیر روایات رفتند و همین امر موجب شکل‌گیری دانش منسجم فقه شد.

وی گفت: به محض وقوع غیبت امام عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف)، عالمان دینی با بحران فکری و عملی مواجه شدند و به فکر حفظ تراث برآمدند که دانش «حدیث شناسی» شکل گرفت و جمع‌آوری احادیث اتفاق افتاد.

مهاجرنیا با اشاره به اینکه علمای شیعه برای تقویت باورها و اعتقادات دانش در عصر غیبت «کلام سیاسی» و «فلسفه سیاسی» را راه‌اندازی کردند، افزود: مکتب کلامی شیعه به دلیل جایگاه گفتمانی از ابتدا، جنبه سیاسی خود را در رقابت با مکاتب دیگر حفظ کرد و موضوع امامت و رهبری سیاسی جامعه اسلامی در آن بر ذهن و رفتار سیاسی متکلمان شیعی حاکم شد.

این استاد دانشگاه تصریح کرد: در عصر غیبت امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) ضرورت حفظ و استمرار جامعیت دین دغدغه اصلی متکلمان شد و موضوع «نیابت» و جانشینی از امام عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) و تبیین وظایف اجتماعی شیعیان نیز مورد توجه قرار گرفت.

مهاجرنیا در ادامه با بیان اینکه دانش سیاسی ما از وحی، روایات و اجتهاد بشری سرچشمه گرفته و سبک زندگی ما مبتنی بر وحی و متاثر از عصر غیبت است، گفت: با این تلاش ها، دانشی بر محور احادیث و نصوص در حال تکوّن بود که حاصل آن بازسازی باورهای کلان سیاسی، ترسیم راهبردهای سیاسی تشیع و ارائه راهکارهایی برای برون رفت از تنگناهای زمان بود.

وی ادامه داد: بحران غیبت نیاز امامیه را به استحکام سازی در همه رویکردهای بینشی، اعتقادی، رفتاری، منشی و اخلاقی بر پایه نصوص مضاعف ساخت و پیوند آموزه‌های تشیع با سیاست موجب ایجاد جریان انقلابی و عقلانی بر اساس مصالح مکتب شد.