به گزارش اداره روابط عمومی و بین الملل بنیاد پژوهش های اسلامی آستان قدس رضوی، حجت‌الاسلام‌والمسلمین حسین حسینیان مقدم دانشیار پژوهشگاه حوزه و دانشگاه در این جلسه که با حضور جمعی از محققان و پژوهشگران برگزار شد، به ارائه مقاله‌ای با عنوان «سیره نگاری اصحاب امام رضا (ع)» پرداخت و اظهار کرد: مراد از سیره نگاری نگارش سیره است و صرفاً کسانی که به سیره استدلال کرده و موارد یا اخباری را در منابع و آثار خود آورده باشند، سیره نگار بشمار نمی‌روند.
وی ابراز کرد: دو مقطع در تاریخ اهل‌بیت (ع) پراهمیت است و باید در مسائل سیره نگاری موردتوجه قرار گیرد؛ یکی عصر امام صادق (ع) است که عباسی‌ها روی کارآمدند و فضای فرهنگی و گفتگوهای علمی ایجاد شد و فرقه‌ها و نحله‌های کلامی و فقهی ظهور کرد و دیگری عصر امام رضا (ع) است که اوج رویکرد فرهنگی و گفتگوهای علمی است.
دانشیار پژوهشگاه حوزه و دانشگاه ادامه داد: در سیره نبوی نخستین صحابی که وارد عرصه سیره نگاری می‌شود «ابان بن تغلب» از صحابی امام صادق (ع) است. دیگر صحابیان ائمه کم‌وبیش نگارش سیره نبوی را با ریز موضوعات ادامه می‌دهند؛ اما ویژگی تمام سیره نگاران نبوی این بود که درواقع انحصار تدوین سیره را در مدینه شکستند و از یک گروه خاص بیرون آوردند.
حجت‌الاسلام‌والمسلمین حسین حسینیان با اشاره رویکردهای سیره نگاری خاطرنشان کرد: ما دو رویکرد تعاملی و تقابلی را در سیره نگاری مشاهده می‌کنیم؛ در کنار این دو رویکرد، یک رویکرد غلو هم وارد عرصه سیره نگاری شد که با مواضع تبری‌جویانه شروع به نگارش سیره کرد.
وی در ادامه به نقش اصحاب امام رضا (ع) در سیره نگاری اشاره کرد و گفت: نقش این امام همام در سیره نگاری موجب استمرار بخشی و توسعه‌بخشی سیره نگاری شده است؛ شرایط زمانی و تفاوت اقتضائات زمانی دو عصر امام صادق (ع) و امام رضا (ع) در انتخاب محورهای سیره نگاری مهم است، در دوره امام صادق (ع) هنوز شیعه تصور روی کار آمدن یا دستیابی به قدرت سیاسی را دارد؛ اما در دوره امام رضا (ع) این‌گونه نیست.
گفتنی است؛ در پایان این جلسه، منصور داداش نژاد دانشيار گروه تاريخ پژوهشگاه حوزه و دانشگاه و حجت‌الاسلام‌والمسلمین مصطفی صادقی استادیار پژوهشگاه حوزه و دانشگاه به‌نقد و تحلیل مباحث ارائه‌شده با موضوع «سیره نگاری اصحاب امام رضا (ع)» پرداختند.