این همایش در پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی دفتر تبلیغات اسلامی با شعار «عفاف عامل اقتدار فرهنگی» برگرفته از رهنمودهای رهبر معظم انقلاب و با حضور جمع زیادی از استادان و با استقبال چشمگیر عفاف پژوهان بویژه خواهران، برگزار شد.

حجت الاسلام سالاری فر دبیر علمی همایش، در ابتدای این همایش، به ارائه گزارشی از عملکرد دوساله شورای علمی همایش در طول برگزاریِ جلسات کارشناسی، پرداخت و از نویسندگان مقالات علمی و ارائه کنندگان پیش نشست های همایش، که موجب غنای علمی همایش شدند، قدردانی به عمل آورد.

 وی گفت: عفاف از ارزش‌های مهم همه ادیان الهی است که ریشه در فطرت هر انسانی دارد. روایات اسلامی نیز عفاف را از ارزش‌های والا تلقی می‌کنند.

حجت‌الاسلام سالاری فر با بیان اینکه نخست باید چیستی عفاف تبیین شود تا بتوانیم درخصوص اصل زندگی عفیفانه بحث کنیم، ادامه داد: فلسفه عفت جنسی، تعریف عفاف جنسی، رابطه عفاف با سایر ارزش‌ها، عفاف جنسی در ادیان مختلف و الگوی مفهومی عفاف از جمله محورهای این همایش است.

وی با تقدیر از عفاف پژوهانی که مقاله به دبیرخانه همایش ارسال کرده اند خواستار تداوم تلاش علمی آنان در موضوع همایش شد.

جدا بودن مقوله حجاب از مقوله عفاف

آیت‌الله علیدوست، عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم نیز در ادامه این همایش با اشاره به جایگاه عفاف، گفت: نکته اولی که باید به آن توجه کرد، جدا بودن مقوله حجاب از مقوله عفاف است؛ حجاب چه در اسلام و چه در غیر اسلام یک حکم و یک قانون است، چه لازم، چه غیر لازم، ولی از جنس قانون است. حجاب در قانون می‌آید و نصوص مبیّن آن، بیانگر نصوص شریعت می‌شود، در حالی که عفاف و حیا یک هدف است که نصوص مبیّن آن، نصوص بیان‌کننده مقاصد می‌شود.

 وی افزود: عفاف یک مقصد است و بر خلاف حجاب که به راحتی می‌تواند تحت برنامه بیاید، کمتر تحت برنامه می‌آید؛ حجاب را باید انجام داد، ولی به حیا و عفاف باید رسید. به تعبیر دیگر، حجاب عموماً یک فرایند است، ولی عفاف یک برایند است.

آیت‌الله علیدوست ادامه داد: باید مراقب باشیم به بهانه اهمیت عفاف و حیا، مسئله حجاب تحت‌الشعاع قرار نگیرد. باید به هر دو مسئله اهمیت بدهیم، چنان که اگر فقط بر حجاب تمرکز کنیم، زمینۀ عفاف و حیا از بین می‌رود و اگر بر عفاف و حیا تأکید شود، زمینه حجاب دچار آسیب می‌شود و جامعه نمی‌تواند از آثار خوب حجاب یا عفاف بهره ببرد. بنابراین هر دو مقوله باید مثل دو بال پرنده با هم به پرواز دربیاید و فرهیختگان جامعه هم‌زمان به آن توجه کنند؛ کارگزاران نظام هم به هر دو مورد اهمیت قائل باشند.