نشست نقد و بررسی کتاب «تاریخ نقاره‌خانه رضوی»، پنجشنبه 13 اردیبهشت‌ماه به همت بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی با حضور مدیر عامل و برخی اعضای هیئت مدیره و جمعی از اهل قلم در سرای اندیشه نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران برگزار شد.
ابوالفضل حسن‌آبادی مدیر مرکز اسناد سازمان کتابخانه‌ها، موزه‌ها و مرکز اسناد آستان قدس رضوی با اشاره به اهمیت پژوهش درباره موارد هویتی در کشور، گفت: نقاره‌خانه به‌عنوان یکی از هویت‌های شهر مشهد، یک صدای آشنا به‌خصوص برای مردم مشهد قدیم است که جغرافیای محدودتری داشت. در راستای مستندسازی ثبت نقاره‌خانه در میراث فرهنگی، براساس اسنادی که دراختیار داشتیم سعی کردیم این تاریخ را به‌صورت مکتوب ارائه کنیم.
زهرا فاطمی‌مقدم، مؤلف کتاب نیز در ادامه بیان کرد: نقاره‌خوانی قدمتی حدودا 500 ساله در حرم رضوی دارد. با بررسی منابع مختلف به 2 هزار سند درباره نقاره‌خانه در گنجینه اسناد آستان قدس رضوی رسیدیم که این اسناد مربوط به دوره صفویه به بعد است. اولین سند نیز به قرن دهم هجری باز می‌گردد.
وی ادامه داد: این اسناد به خوبی گویای جایگاه ارزشمند نقاره‌خانه در حرم رضوی است. در دوره صفویه نقاره‌خانه 13 کارمند داشته که زیرنظر مهتر فعالیت می‌کردند در دوره قاجاریه شکوه و عظمت آن بیشتر شد و در دوره‌ی پهلوی با وجود توقف چندین ساله، همچنان جایگاه خود را حفظ کرد.
مسئول بخش نمایه‌سازی سازمان کتابخانه‌ها، موزه‌ها و مرکز اسناد آستان قدس رضوی، گفت: بیشتر اسناد موجود دارای اشتباهات عددی، املایی و یا افتادگی بودند که خواندن سند و استخراج درست اطلاعات را با مشکل مواجه می‌کرد. در برخی منابع به اهمیت نقاره‌خوانی اشاره شده، ولی به جزییات نپرداخته‌اند. بیشترین پراکندگی اسناد مربوط به سندهای دوره پهلوی است.
فاطمی‌مقدم در پایان افزود: این نقاره‌خانه به یُمن وجود مرقد مطهر امام رضا (علیه السلام)، پس از سال‌ها هنوز پابرجاست و قدیمی‌ترین نقاره‌خانه محسوب می‌شود.