مهم‌ترین تفسیری که در نیمه سده هشتم هجری به زبان فارسی نگارش یافته «روض الجنان و روح الجنان فی تفسیر القرآن» مشهور به تفسیر «ابوالفتوح رازی» است که بر مشرب فقه جعفری به دست دانشمندی فقیه، متکلم و پارسی‌دان به نام «حسین بن علی بن احمدالخزاعی النیشابوری» معروف به شیخ ابوالفتوح رازی نوشته شده است.
این تفسیر که بر اساس تقسیم‌بندی و روش مولف و تصریح منابع کهن در 20 جلد نگارش یافته، قدیم‌ترین تفسیر شیعه و یکی از امهات تفاسیر فارسی است که هم به سبب مذهبی و هم به لحاظ ادبی، حائز اهمیت است. از این رو برخی از بزرگان دینی آن را معجزه تالیف دانسته‌اند.
ابوالفتوح، علاوه بر زبان عربی در ادب فارسی از نظم و نثر تبحر کامل داشت و کتاب وی از بزرگ‌ترین نمونه‌های نثر فصیح فارسی است. این تفسیر ارزشمند به کوشش دکتر محمد جعفر یاحقی و دکتر محمد مهدی ناصح و چند تن از پژوهشگران از سال 1365 تا 1376 در گروه فرهنگ و ادب بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی تصحیح شده و به چاپ رسیده و ویرایش علمی آن بر عهده حجت الاسلام و المسلمین محمد حسن خزاعی بوده است.
کتاب پیش رو، مجموعه 10 مقاله مستند و تحقیقی از منشورات مجله مشکوه درباره تفسیر گرانقدر ابوالفتوح رازی است. هر یک از نویسندگان از منظری خاص، به بررسی و تحلیل مبحثی پرداخته‌اند که می‌تواند پژوهندگان را در شناخت محتوای این تفسیر یاری رساند.
گزارشی از سیر تکوین و تدوین تفسیر ابوالفتوح رازی، اصلی در تصحیح تفسیر ابوالفتوح رازی، مقایسه ترجمه آیات در دو تفسیر ابوالفتوح رازی و ترجمه تفسیر طبری، بیتی بازیافته از رودکی، پرتوی از فضایل حضرت زهرا(س) در تفسیر روض الجنان و کشف الاسرار، شمه‌ای از فضایل حضرت علی(علیه السلام) در کتاب «روض الجنان و روح الجنان» مشهور به ابوالفتوح رازی و... برخی از مطالب این کتاب را تشکیل می‌دهد.