دکتر مظفر نامدار، در نخستین نشست از سلسله نشست‌های علمی- تخصصی چهلمین فجر انقلاب اسلامی، با عنوان «15 خرداد؛ مطلع انقلاب» که با حضور جمعی از پژوهشگران و محققان در تالار شیخ طبرسی بنیاد پژوهش‎های اسلامی آستان قدس رضوی برگزار شد، به تبیین واژه نقطه عطف قیام 15 خرداد و بازکاوری یکی از بیانات امام خمینی (ره) که فرمودند: «15 خرداد یک روز نیست بلکه یک تاریخ سراسر شکوهمندی است که باید تا همیشه جاودان بماند»، پرداخت.

وی با بیان اینکه در تعریف تاریخ سه ساحت وجود دارد، تصریح کرد: برخی تاریخ را به مثابه پیوستگی می‌دانند؛ یعنی باید پیوستگی فرایند تحولات یک جامعه را درک کرد، برخی تاریخ را خاطره و عده‌ای نیز شناخت تصور می‌کنند.

نامدار، ادامه داد: در این سه ساحت تاریخی مفاهیم، واقعیت، حقیقت و هویت تولید می‌شود. مفهوم واقعیت به معنی این است که رخدادهای تاریخی در خلاء رخ نمی‌دهد. اگر تاریخی باشد، نقل شود و بخواهد تحول ایجاد کند، باید با واقعیت زندگی ما پیوند داشته باشد.

سردبیر فصلنامه تخصصی- تاریخی 15 خرداد، گفت: مفهوم حقیقت دیگر مفهومی است که از این سه ساحت تولید می‌شود. اگر تاریخی با حق نسبت نداشت باشد، ذهن و پنداشته است. تاریخ باید با مفاهیم واقعیت، حقیقت و هویت سر و کار داشته باشد و رخدادی که از این سه مفهوم دور باشد، هیچ گاه تبدیل به تاریخ نمی‌شود.

وی، خاطر نشان کرد: رخدادی که از این سه مفهوم برخوردار است، راه‌های فرو بسته را برای ما باز می‌کند و امکان‌های جدیدی برای جامعه فراهم می‌آورد. روزی که چنین واقعه‌ای رخ می‌دهد آن روز، «یوم الله» است. به همین دلیل امام خمینی(ره) قیام 15 خرداد را یوم الله خواندند.

دکتر نامدار، افزود: در 15 خرداد سال 1342، مردم بدون اینکه دعوت شوند، به صورت خودجوش به خیابان‌ها آمدند. رخدادی که اتفاق افتاد با واقعیت‌های زندگی مردم سرو کار داشت و حقایق زیادی که مردم سال‌ها به دنبال آن بودند را  برای آنان روشن ساخت.

وی، ادامه داد: این واقعیت یک هویت جدیدی را برای جامعه ما به وجود آورد. مسیر تحولات سیاسی- اجتماعی ایران وجریان‌های که پس از آن رخ داده است در سایه 15 خرداد اتفاق افتاد.

سردبیر فصلنامه تخصصی- تاریخی 15 خرداد، خاطر نشان کرد: قیام 15 خرداد با آوردن مردم به صحنه پیوند خورده بود. قبل از این رخداد بزرگ، مردم دنبال حزب و گروه بودند. اما در این روز بزرگ، جریان‌هایی که به میدان آمدند، شعار حزب و گروه و جریان نداشتند. مذهبی‌ها مسیرشان تغییر کرد و دانشگاهیان که در گذشته به دلیل سیاست‌های رژیم با روحانیون ارتباط خوبی نداشتند، همراه با آنان شعار تأسیس نظام اسلامی می‌دادند و در تحقق اهدافشان، فعالیت می‌کردند.