حجت الاسلام مهدی شریعتی تبار، مدیر گروه فقه و اصول بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی گفت: یزید لعنت الله علیه در شام مجلس خاصی را تشکیل داده بود که مملو از جمعیت بود و جسارت‌هایی به رأس مطهر سیدالشهداء(علیه السلام) کرد و سایر برنامه‌هایی که در تاریخ نقل شده است؛ در مقابل حضرت زینب(سلام الله علیها) خطبه‌ای کوبنده ایراد فرمود.

وی افزود: واقعاً حرکت زینب(سلام الله علیها) قیام و انقلابی بود. جای شگفتی زیاد دارد که یک بانو، آن هم در چنین شرایط روحی و در حال اسارت و دیدن آن مناظر و در برابر طاغوت جبار و مستکبری مثل یزید، اینگونه کوبنده و غراء و جامع سخن بگوید که «تو فکر کرده‌ای که ما را اسیر کردی و از این شهر به آن شهر و از این مجلس به آن مجلس می‌برند، آیا خدا خواری ما را خواسته و عزت تو را؟ آیا فراموش کردی آیۀ قرآن را که خدا فرمود: ستمگران و کافران گمان نکنند که اگر چند صباحی به آنها مهلت دادیم، خیرشان در آن است. سپس فرمود چه انتظاری است از کسانی که دهانشان به جگر ازکیا و گوشتشان با خون شهدا عجین است؛ تو فرزند هند جگرخواری و از آن شجره ملعونه هستی و از تو غیر از این انتظار نمی‌رود؛ بعد در جمله آخرش گفت: اگر دست روزگار موجب شد من بیایم با تو سخن بگویم، من تو را به شدت صغیر و حقیر می‌دانم، توبیخ تو را به بزرگی انجام می‌دهم و تو را به شدت می‌کوبم؛ هر تلاش مذبوحانه‌ای که داری، انجام بده؛ ولی تو بدان کوچک‌تر از آنی که بخواهی نور ما اهل بیت(علیهم السلام) را خاموش کنی و یاد ما را بمیرانی و به آن غایت مقام و اهدافی که ما داریم، بخواهی دست پیدا کنی، کوچک‌تر از آنی».

 مدیر گروه فقه و اصول بنیاد پژوهش‌های اسلامی با بیان اینکه به هر حال مردم شام  در جهالت و بی‌خبری و بی‌بصیرتی به سر می‌بردند، تصریح کرد: شامیان در دوران معاویه و بنی‌امیه بی‌هویت و بی‌فرهنگ شده بودند و جهالت بر آنها حاکم شده بود؛ حال اینکه خطبه‌های حضرت زینب(سلام الله علیها) و امام سجاد(علیه السلام) و حضور اهل بیت(علیه السلام) در شام، حقایق را روشن ساخت.