هدی صنوبری در هشتمین نشست از دومین همایش علمی «سیره امام رضا(علیه السلام)؛ آموزهها و کارکردها» در موضوع «شیوه امام رضا(علیه السلام) در گفت و گو و نقش آن در تقریب مذاهب» سخنرانی و عنوان کرد: بیشتر مناظرات امام رضا(علیه السلام) با اهل سنت صورت گرفته است.
وی ابراز کرد: مأمون با تشکیل مناظرات به دنبال منفعت شخصی بود؛ اما امام رضا(علیه السلام) با برگزاری مناظرات در اوضاع نا به سامان فکری و عقدیتی آن دوران توانستند، تهدیدی را که مأمون در مقابل اسلام به وجود آورده بود تبدیل به فرصت طلایی کنند و از ساحت اسلام در مقابل شبهات دفاع کنند.
دانشجوی دانشگاه ادیان و مذاهب تصریح کرد: شیوه امام در مناظرات با اهل سنت، برخوردی کاملاً قرآنی بود و در مناظرات کلامی با اهل سنت به مباحث خداشناسی، عصمت انبیا، مباحث امامت و ... میپرداختند که الگوگیری از قرآن را در روش کلام، سیره و گفتوگوی ایشان با اهل سنت مشاهده میکنیم.
وی به تفسیر آیه 125 سوره نحل پرداخت و ادامه داد: در این آیه، 10 دستور اخلاقى مطرح شده است. «با حکمت و اندرز نیکو، به راه پروردگارت دعوت نما! و با آنها به روشی که نیکوتر است، استدلال و مناظره کن! پروردگارت، از هر کسی بهتر میداند چه کسی از راه او گمراه شده است و او به هدایت یافتگان داناتر است».
هدی صنوبری خاطر نشان کرد: از تدبیر در مناظرات امام رضا(علیه السلام)، قرآنی بودن معارف رضوی را لمس و در جای جای مناظره مشاهده میکنیم. محوریت گفتوگوها بر اساس قرآن بوده و در کنار استدلالات قرآنی از روایات و استدلالات عقلی نیز استفاده میکردند.
وی با بیان اینکه مبنای امام در گفتوگوی اهل سنت بر مبنای معاشرت نیکو بود، گفت: امام رضا(علیه السلام) با مناظراتشان به زیبایی همگرایی را بین عقاید اسلامی به وجود آورند. امام رضا(علیه السلام) شیوه اقناع اندیشه را در پی میگرفتند و در جذب قلوب موفق بودند. در کنار علم والای ایشان که عالم آل محمد(صلی الله علیه و آله و سلم) لقب گرفتند، با روش مدارا، تکریم و تواضعی که داشتند بسیار در اثبات حقانیت مکتب اهل بیت(علیهم السلام) موفق بودند.