حجت الاسلام و المسلمین جناب آقای دکتر علی الهی تبار عضو هیئت علمی جامعه المصطفی العالمیه در نهمین و آخرین نشست از دومین همایش علمی «سیره امام رضا(علیه السلام)؛ آموزهها و کارکردها» با موضوع «سیره امام رضا(علیه السلام) و آموزههای تمدنی؛ اصول و روش استباط» به مباحث ریشهای مفهوم شناسی پرداخت و عنوان کرد: سیره بر وزن فعله است و دلالتی بر نوع دارد. سیره نوع و سبکی است که اهل بیت(علیهم السلام) به آن توجه نشان دادند.
وی ابراز کرد: سیره دلالت بر چگونگی، طرز، طریقه و سبک دارد و همچنین بر رفتار مستمر در یک زمان طولانی دلالت میکند. سیره معصوم(علیه السلام) هم عقلایی و هم شرعی است.
الهیتبار با اشاره به میزان ظرفیتسنجی سیره در کشف آموزههای تمدنی اظهار کرد: مشکل ما در حوزه سیره این است که آنچه که در زمان معصوم(علیه السلام) نبوده را باید چگونه تعیین تکلیف کنیم؟ ظرفیتهای سیره ائمه اطهار(علیهم السلام) بسیار قابل توجه است. تمام ائمه نور واحد هستند و سیره امام رضا(علیه السلام) جدای از سیره معصوم(علیه السلام) نیست. امر این است که ما باید آنان را به صورت یک جریان یکپارچه ببینیم و سیره امام رضا(علیه السلام) را مجزا از دیگر ائمه نبینیم.
الهی تبار به شالودههای تمدن و ساحت فرهنگ اشاره و ادامه داد: نظام باورها و ارزشها شالوده تمدن است و تأثیرش را بر هنر و معماری نیز میگذارد.
وی به معنای استنباط اشاره کرد و گفت: استنباط از ریشه نبط است. نبط به معنی چیزی است که پس از پنهان بودن، آشكار شود. همچنین به معنای رفع موانع برای رسیدن به امر مطلوب است. استنباط یعنی ژرفیابی جدی برای رسیدن به برخی از مفاهیم. آنچه که به دنبال آن هستیم این است که اصول قواعد و یا روشها برای رفع موانع و رسیدن به ژرفای آموزههای دینی در اسلام مبتنی بر سیره امام رضا(علیه السلام) چگونه است؟