اتاق رو به آب، واگویه ای است از متنهای رو به فراموشی . نویسنده با تکیه بر عنصر تخیل، عناصری از هویت در حال رنگ باختگی را جان می بخشد. او این عناصر را در قالبی زیبا « اتاق رو به آب » به کند و کاو و تکاپو برای ماندن وامی دارد .
