حجاج بن یوسف ثقفی(ح39- 95هـ.) از امرای حکومت امویان به شمار می رود که مدت سه سال(72- 75هـ.) بر حجاز و یمامه و بیست سال(75- 95هـ.) بر عراق و سرزمین های شرقی جهان اسلام حکومت نمود. وی که از عوامل اصلی تثبیت قدرت مروانیان به حساب می آید، در مدت حکومت خود از انجام هرگونه ظلم و جنایتی دریغ نکرد. کارهای ناپسندی مثل به منجنیق بستن کعبه، داغ زدن بر گردن صحابه پیامبر(ص)، زندانی و شکنجه بسیاری از مردم بیگناه، قتل بزرگانی مثل سیعد بن جبیر از تابعین مشهور، کمیل بن زیاد، قنبر غلام حضرت علی(ع) و کشتارهای وسیع، که تعداد آن را در حدود صد و بیست هزار نوشته اند؛ نمونه ای از جنایات او به شمار می رود.