سرزمین عراق همواره از قرن ششم تا زمان فروپاشی امپراتوری عثمانی به عنوان یکی از نقاط اتصال جامعه ایران و عثمانی و عنصری تاثیر گذار در مناسبات سیاسی دولت‌های مزبور به شمار می‌آمد. وجود مقدس‌ترین آرمگاه‌های شیعیان در عتبات عالیات موجب می‌شد نگاه مردم و دولت ایران همواره به این بخش از امپراتوری عثمانی بیش از سایر مناطق معطوف باشد.