این پژوهش از یک‌سو در پی اثبات وجودی شخصیت حضرت رقیه بنت الحسین (ع) در انساب و تاریخ است، و از طرفی تلاش دارد با پیراستن حاشیه‌ها و داستان‌های ناشناخته و مجعول به متنی واقعی _ نه اسطوره‌ای و خرافی _ دست یابد. بی‌گمان چنین رویکردی که برآمده از پژوهشی غیر احساسی است، می‌تواند سرآغاز روشنی را از شخصیت‌شناسی آن حضرت نوید دهد. نگارنده بر این باور است که هر خوانندۀ منصفی پس از خواندن دقیق این اثر، برای نخستین بار با نظریه‌ای جامع، برآمده از گزارش‌های پراکنده روبه‌رو می‌شود.