تصویر هنری در پژوهش و نقد آثار هنری عنصری مهم شمرده می‌شود و در کنار رؤیا، احساس و خیال در ارزش‌گذاریِ اثری ادبی که در میان زیرسازهای هنری و ادبی اصیل بر تصویر ادبی نهاده شده سنجه‌ای بنیادین تلقّی می‌شود. نامه‌های امام علی(ع) ، ویژگی‌هایی نژادین در تصویر هنری در خود دارد که از مهم‌ترین بن‌مایه‌ها و زیرسازهای تصویر هنری در نقد ادب نوین است. امام(ع) از خلال خیال، تصاویری هنری می‌آفریند که برای بیننده جهان‌هایی نو از مفاهیم و نشانه‌هایی می‌گشاید که گویای اصالتی است برآمده از تکیۀ بر واقعیات و حقایق دینی و اجتماعی. افزون بر این، واژگان و ترکیباتی را پرداخته که هر یک به تنهایی مجموعه‌ای از رؤیاها و خیالاتی را برمی‌فروزد که بر ترسیم تصاویری استوار است که برای پیام‌گیر آن، منظره‌ای سخته و ساخته از نشانه‌ها و معانی پیش می‌نهد. امام علی(ع) تصاویر هنری نامه‌های خود را تنها از بهر هدفی کاربردی می‌آورَد که در تجسّم‌بخشی و عرضۀ اندیشه‌ای بنیادین جلوه‌گر است که بر هریک از نامه‌های حضرت در نهج‌البلاغه پرتو می‌افشانَد