بانوان می‌توانند بدون هیچ منعی از لحاظ فقهی، در کلیۀ امور اجرایی مانند ریاست جمهوری، و در امور ولایی مانند قضاوت و فتوا، حضور پیدا کنند؛ زیرا هیچ‌یک از ادلۀ اقامه شده، برای حضور نیافتن بانوان در این پُست‌ها، قانع‌کننده نیست و منابع نقلی و عقلی متعددی بر حضور زنان در این عرصه‌ها صحه می‌گذارند. مانند اینکه خداوند زن را شش‌سال قبل از مرد، به حضور می‌پذیرد که نشان از شایسته‌تر بودن زن نسبت به مرد، برای دریافت فضایل است و اگر این منطق درست تبیین و اجرا گردد، بر همگان آشکار خواهد شد که زن بالاتر از مرد و لااقل همتای مرد است. البته باید توجه داشت که مشارکت در این امور نباید به گونه‌ای باشد که زمینه‌ساز گناه، فروپاشی کانون خانواده و یا تنزّل شأن زن مسلمان شود. در واقع اسلام، سپردن این مسئولیت‌ها را به افراد توانمند و شایسته جایز و در برخی موارد ضروری می‌داند.