امام حسن مجتبی(ع) در روزگاری می‌زیست که جانشینی شرعی شمرده می‌شد و امّت اسلامی در پی شهادت پدرش(ع)، در دورانِ سیاسیِ دشواری با او بیعت کردند. جامعه‌ای سیاسی که رویدادهایی را به هم برآورْد و چهرۀ آن روزگار را رقم زد جامعه‌ای بود قبیله‌ای با حاکمیت فتنه و تعصّب. کتابی که نگارنده پیش روی ما نهاده بازتابانندۀ شرایط و اوضاع دشواری است که امام حسن(ع) را واداشت تا صلح سیاسی را بپذیرد و سلطۀ سیاسی را به ستم وزران امور سپرَد.