محوری‌ترین درس شیخ بهائی حدیث و مهمترین کتاب‌هایش نیز در این زمینه بوده. در آغاز قرن یازدهم با تألیف چند کتاب دربارۀ فقه الحدیث، توجه عالمان اصفهان را به حدیث و شرح آن برانگیخت و پس از وی، اصفهان تا دو قرن مرکز شرح و تفسیر حدیث بود. شیخ بهائی دوری فقیهان را از متون روایی و توجه بیش از حد آنان را به مباحث اصولی و عبارت‌های اصولیان دیده و احساس خطر کرده بود. به این سبب در رشته‌های علوم حدیث _ فقه الحدیث، رجال الحدیث، درایه الحدیث _ تألیفات قابل اعتنایی از خود بر جای گذاشت. او بسیاری از کتاب‌های حدیثی را تدریس کرده و از شاگردانش می‌خواست احکام مستفاد از احادیث را استخراج کنند. توجه شیخ بهائی به حدیث موجب شد تا یک نهضت حدیثی در حوزه‌های علمیۀ شیعه به‌وجود آید. در این اثر تحقیقی و مستند، زندگانی، اندیشه و شیوه‌های تدریس و تحقیق شیخ بهایی به‌طور مشروح، مورد ارزیابی و تحلیل قرار گرفته است. محوری‌ترین مباحث این کتاب به نهضت وی دربارۀ فقه الحدیث اختصاص دارد که شامل فقه الحدیث، رجال الحدیث و درایه الحدیث است.