این نوشتار به تحلیل تطبیقی مبانی و دیدگاه های قاضی عبدالجبار معتزلی، امام فخر رازی و نیز متفکر شیعی علامه حلّی پیرامون عصمت پیامبر(ص) پرداخته است. در این کتاب به طور خاص عنوان می شود که پیامبر خدا(ص) از عصمت برخوردار بود و آموزه ها و دستورهای الهی را با همان مضمون و کلامی که دریافت می کرده به مردم ابلاغ نموده و در متن و نحو بیان وحی هیچ گونه تصرفی نکرده است. نویسنده به بررسی آرای این سه دانشمند اسلامی در حوزه های شریعت، اعتقاد، اجتهاد، افعال شخصی پیامبر(ص) و همچنین مباحث برهانی و نیز مباحث جدلی عصمت تحت عنوان شبهات می پردازد.