مؤلّف در این کتاب به بررسی انواع شعر عامیانه مردم منطقه بیرجند پرداخته که در زبان عرف به آن «فراقی» یا «سروه» می‌گفته‌اند و رباعیهایی که در این کتاب‌آمده از جنبه موسیقایی، کاملاً موزون و دل نشین واز جهت احساسی وعاطفی‌لبریز از جلوه‌های مختلف شعری است یعنی حاصل این سروده‌ها مربوط به مافی الضمیر انسان است که با ظاهرسازی، خودنمایی و ریا، مغایرت دارد