جایگاه «ملاعبدالله یزدی در تاریخ منطق؛ از ابنسینا تا دوره پسا ابنسینا»، عنوان مقالهای است که در نخستین همایش بینالمللی بزرگداشت این علامه ارائه شد.
اولین همایش بینالمللی علامه ملا عبدالله بهابادی یزدی، با همکاری دانشگاه کوفه و آستان مقدس علوی با استقبال گسترده دانشگاهیان و پژوهشگران از ایران و عراق در آستان مقدس علوی برگزار شد، در جریان این همایش دو روزه، پژوهشگران و اندیشمندان برجسته از حوزههای علمیه و دانشگاههای ایران و عراق، به بررسی و تحلیل آثار و اندیشههای علامه ملا عبدالله بهابادی پرداختند.
مدیر گروه فلسفه و کلام اسلامی بنیاد پژوهشهای اسلامی آستان قدس رضوی نیز در این همایش به ارائه مقاله خود با محوریت بررسی جایگاه ملاعبدالله یزدی در تاریخ منطق؛ از ابنسینا تا دوره پسا ابنسینا پرداخت.
وی با طرح این سوال که چگونه ملاعبدالله یزدی بهابادی به عنوان یکی از منطقدانان برجسته قرن دهم هجری توانسته است بر تاریخ علم منطق تأثیر بگذارد و آثار و نوآوریهای او چه نقشی در تحول و تکامل منطق در جهان اسلام داشتهاند؟هدف این مقاله را بررسی و تحلیل جایگاه ملاعبدالله یزدی در تاریخ علم منطق دانست تا تأثیر او بر فلسفه و منطق اسلامی درک شود.
حسین لطیفی، ادامه داد: مقاله بر نوآوریها، روشها و رویکردهای منطقی ملاعبدالله یزدی متمرکز است و سعی دارد تا سهم او را در رشد و تکامل علم منطق در جهان اسلام روشن سازد.
وی افزود: این تحقیق با استفاده از تحلیل متنی آثار منطقی ملاعبدالله یزدی، بهویژه رسالهها، حواشی، شروح و نقدهایی که او بر آثار دیگر منطقدانان نگاشته، به شناسایی نوآوریها و روشهای تفسیری او پرداخته است. آثار او در سنت منطقگرایی دوبخشی تحلیل شدهاند و همچنین تأثیرات وی بر منطقدانان بعدی در نظر گرفته شده است. مقاله همچنین به مقایسه روشهای منطقی ملاعبدالله یزدی با آثار قبلی منطقدانان اسلامی مانند ابنسینا پرداخته است.
لطیفی ادامه داد: میراث منطقی وی محصول دوره پسا ابن سينا يا دوره نهايي منطق پژوهی در جهان اسلام است که بیان و فصل بندی خاص خود را از منطق ارائه میکند.
وی گفت: ملاعبدالله یزدی دارای جایگاهی ویژه و تاثیرگذار در تاریخ علم منطق است. آثار و پژوهشهای او اساساً بر مبنای توسعه و بسط منطق دوبخشی ابنسینا قرار داشته و با نوآوریهای خاص خود، منطق اسلامی را به مرتبه جدیدی رسانده است.
این پژوهشگر تصریح کرد: مهمترین ویژگی تفکر منطقی ملاعبدالله یزدی، توانایی در تحلیل و تجزیه مفاهیم منطقی از منظرهای مختلف بود که به گسترش فهم دقیقتری از این مفاهیم منجر شد. همچنین تأثیرات قابل توجه او بر منطقدانان پس از خود، نشاندهنده اهمیت تاریخی آثار وی در رشد منطق اسلامی است.